مـخلص کلام، ما نیازمنـد یک رشـد پایـدار Sustainable Growth هستیـم، رشـدی که بنـد نافـش از مصرف بی­‌رویه­‌ی مـنابع تجدیدناپذیـر بریده شـده است و آثار سـوءِ زیسـت­‌مـحیطی را در بر نخواهـد داشت. از این‌­روی، دو چیـز بایـد روی دهد:

1. تفکیکِ تـولید کالاها و خدمات از مصـرف ناپایـدار و بی­رویـه­‌ی منابـع طبیعـی
2. تفکیک ارضای نیازهای انسانی از تحکّمِ آمرانه­ی «تا می­‌توانی مـصرف کـن»

     تاکـنون، این سیاست­‌هـای مـرتبط با توسعـه­‌ی پایـدار Sustainable Development و هم­‌خـوان با محیط زیست بـوده است که در امر به‌­حداقل­‌رسـاندنِ معنادار آسیب­‌های زیست­‌محیطی موفق عمل کـرده­‌اند. تغییرات آب و هوایی یکی از خطرناک­ترین عواقب دنبال­‌کردنِ رشـد بی‌­وقفه­‌ی رُشدِ اقتصادی بوده است. پیش‌­بینی می­‌شود که تا پایان قرن حاضر با افزایش 5 درجه­‌ای آب و هوا مواجه خواهیـم شد که معنایی جز ایجاد تغییـرات عظیـم در وضـع موجود ندارد. در مقـام مقایسه، باید گفت که آخـرین عصـر یخبندان با کاهش 5 درجـه­‌ای دمـای زمین رقم خورده بود. چیزی نزدیک به دو سوم کشور سوئیس به اشغال یخ درآمـده بود. بله، منظور ما از تغییر ناشی از 5 درجه، مقیاسـی چنیـن اسـت.

افـزون بر این، همه­‌گیـری ویروس کوید 19 به همگان قبولاند که بنیان­‌های مـوجود برای ایجاد رونق اقتصادی تا چه اندازه لرزان و پرخطرند. فجایعی که پیش‌­تر به­‌کرّات از آنها سخن می­‌رفت و به آینـده­‌ای نامعلوم موکول می­‌شد، در چشم‌­به­‌هم‌­زدنی به حالِ ما بدل گشت، بی‌­آن­که افـراد، گروه­‌ها و دولت­‌ها آمادگی­‌ای برای مقابله با آن داشته باشند. البته این را نیـز نباید از نظر دور داشت که خطـرات ناشی از تغییـرات آب و هوایی در روندی بلندمدت‌­تر و کُندتر، اما مهیب‌­تر و همـراه با عواقبی ماندگارتـر، از همه‌گیـری ویـروس کرونا به‌وقوع خواهـد پیوسـت. به‌جرأت می­‌شود گـفت که اگر مقطعی سـرنوشت‌­ساز وجود داشته باشد که راهبران شجاع با علم به آن دست به ابتکاراتی مهـم بزنند و تصمیماتی سرنوشت­‌ساز و آینده­‌ساز اتّخاذ کنند، آن همین مقطع کنونی است.